Archief voor categorie: Nieuws

IN MEMORIAM: HUUB TIMMERMANS

De redactie ontving het trieste bericht dat oud-collega Huub Timmermans woensdag 4 november is overleden.

We hebben fijne herinneringen aan Huub; een aimabele man met veel hart voor zijn vak en voor zijn leerlingen.

We wensen de familie heel veel sterkte!

De onderstaande tekst nav de pensioenering van Huub komt uit het personeelsblad

Na het behalen van het MULO A en B diploma aan de R.K. Bijz.School voor (M)ULO Kapel In ’t Zand te Roermond in 1962 heb ik met meerdere vrienden de “bewuste” keuze gemaakt voor de overstap  naar de Kweekschool in Roermond. Na een 5-jarige opleiding (eerste 2 jaren een soort HBS-top, daarna de echte beroepsopleiding tot volledig bevoegd onderwijzer) ben ik geslaagd in 1967.

In afwachting van de oproep voor militaire dienst heb ik vervangen op een lagere school in Herten en Roermond, de LTS. In maart 1968 begon mijn militaire loopbaan, die ik na 45 dagen afrondde (afgezwaaid op 24 april; wat een toeval, mijn verjaardag!). Twee dagen later kon ik weer vervangen op de LTS tot einde schooljaar. In de tussentijd solliciteerde ik naar een vaste baan. Al snel lukte dit op de lagere school “O.L.V. Geboorte” in Kessel. (Wat een namen!). Hier heb ik twee jaar met ontzettend veel voldoening lesgegeven aan groep 3, toentertijd eerste klassers: binnen een jaar kunnen deze ukkies lezen, schrijven en rekenen.

Goede leerscholen voor het opbrengen van geduld.

Tijdens deze twee jaar heb ik mijn wiskundeakte behaald en via mijn leraar, de heer Coenemans, hoorde ik dat een school in Weert al langere tijd op zoek was naar een docent wiskunde. Ik heb toen telefonisch contact gezocht met de bewuste school, werd uitgenodigd voor een gesprek bij de heer Van Wegberg en kreeg later op de avond te horen dat ik was aangenomen. Alleen moest ik voor de formaliteit nog een sollicitatiebrief sturen. Mazzel? Benoeming per 1 september 1970.

In de beginperiode (5 jaren) heb ik veel gependeld tussen de Van Berlostraat (bovenbouw meisjes-mulo) en de Coenraad Abelstraat (onderbouw) en af en toe voor een vergadering naar de Wertastraat.

Het eerste jaar zal mij altijd heugen. Wat was het geval? Een vierde klas had in het derde jaar het nieuwe programma wiskunde verwerkt en zou in het vierde jaar examen moeten afleggen in het oude programma. Aan mij de taak om dit even recht te zetten. Nou dit is uitstekend gelukt. De eerste klap is een daalder waard (foto).

Gezien de omzetting van het programma heb ik nog een jaar verschillende applicatie-cursussen gevolgd in Heerlen, daarna ben ik enkele jaren bezig geweest met MO-A opleiding, maar deze niet afgemaakt o.a. vanwege de drukte van een volledige baan, 33 lesuren per week en ook nog zaterdags les. Vrijstellingen van tentamens bestonden toen nog niet.

Naast de positieve ervaring met mijn eerste Philips-examen zijn er nog meerdere leuke gebeurtenissen die mij bijgebleven zijn:

• Tijdens een Duitsland reis met Havo-3 o.l.v. Michel Geuyen werd bij een busstop door enkele leerlingen opgemerkt “Meneer, meneer, meneer, is het normaal dat een bus aan de onderkant ook rookt?”. Ze stond dus in de fik. Remmen te warm gelopen.
• Toen ik in 1996 na het herstel van een operatie op de gang van mijn lokaal D 106 verscheen werd ik begroet met applaus.
• De optredens in verschillende musicals voor of achter de schermen (zie foto).
• Tijdens een van de laatste lessen in Havo 2 dit jaar werd mij gevraagd “Mijnheer, mag ik U knuffelen?”. Uiteindelijk ben ik door meerdere leerlingen geknuffeld. Wat een spontaniteit! Voelden zij mijn vertrek? Zelf had ik de knoop nog niet doorgehakt.

Terugkijkend op mijn bijna 38-jarige loopbaan kan ik zeggen dat dit een geslaagde onderneming is geweest die mij door mijn streven naar perfectionisme en nauwgezetheid af en toe in problemen heeft gebracht. Ik heb me altijd met hart en ziel “meister” gevoeld; het lesgeven was en is toch het belangrijkste. Gaat dit op een prettige, ongedwongen manier met meewerkende, bereidwillige leerlingen dan is alles oké.

Helaas was de bereidwilligheid bij sommige leerlingen, vooral in de bovenbouw, af en toe ver te zoeken; wie heeft die ervaring niet?

Het overgrote gedeelte van mijn carrière (35 van de 38 jaren) heeft de Philips van Horne als enige vorm van voortgezet onderwijs deel uitgemaakt van mijn leven, dus in dit opzicht  kan ik niet aangeven wat onze sterke en zwakke punten zijn. Het gemopper en geklaag over nieuwe inzichten of maatregelen of ze nu afkomstig zijn van Den Haag of van het bestuur zal toch wel overal plaatsvinden. Sinds de invoering van de Mammoetwet is er constant verandering geweest. In de tachtiger jaren werd rector Van Hulst tijdens een act gepresenteerd als tor Van Hulst, immers de rek was uit het onderwijs. Onderwijs moet blijkbaar constant in ontwikkeling zijn. “Iedere dag anders”. Vaker heb ik en met mij ook anderen verlangd naar meer rust in de tent. Het Van Horne-gevoel is verdwenen en sinds de invoering van het taakbeleid is alles veel zakelijker en vergadervoller geworden. Een ding weet ik zeker, hier is sfeer en collegialiteit! Houd dit vast!

 

Tot slot

Directie, collega’s en OOP: De band met jullie is bijzonder geweest en hierop kijk ik met genoegen terug.

Collega rokers bedankt voor de ongedwongen, gezellige, humorvolle sfeer in het fumarium.

Het was een echt pauzemoment.

Een speciale band heb ik natuurlijk met de sectie. Er is waardering en vertrouwen in elkaar.

En er is de onontbeerlijke humor tijdens vergaderingen en aan “onze” tafel in de docentenkamer. Een onvergetelijk iets is natuurlijk het uitstapje naar de Ardennen. (foto) Ook niet te vergeten ons jaarlijkse uitje ter afsluiting van het schooljaar.

Mensen, bedankt dat ik met jullie heb mogen samenwerken. Top!

 

Het gaat jullie allen goed!

 

Huub.