In Memoriam
IN MEMORIAM: JACQUES GIJSEN
Oud-docent Jacques Gijsen overleden
We ontvingen het verdrietige bericht dat op vrijdag 13 november j.l. oud-docent Jacques Gijsen op 91-jarige leeftijd is overleden.
We wensen de familie heel veel sterkte!
In Memoriam
IN MEMORIAM: JAC VALKENAARS
Jac Valkenaars, oud-conrector Mavo van de Philips van Horne, is woensdag 4 november op 94-jarige leeftijd overleden in Den Bosch. De uitvaart was op woensdag 11 november.
Jac Valkenaars werd geboren op 4 augustus 1926 in het Brabantse Bergeijk.
Zijn onderwijsloopbaan startte in 1946 , eveneens in Bergeijk. Acht jaar lang was hij onderwijzer op een lagere school. Daarna gaf Jac vijf jaar lang les op een MULO in Boxtel, om vervolgens wederom vijf jaar les te geven op een ULO voor jongens in Eindhoven. In 1964 belandde hij in Weert en werd directeur van de Eduardus mulo aan de Emmasingel. In 1968 fuseerde de ‘Eduardus’ met de Mulo van Sint-Louis, onder de naam Mavo-Oost.
Ook de MMS en het Gymnasium van de Paters van de Heilige Geest fuseerden in1968. De mavo’s kwamen erbij in 1970: de Philips van Horne scholengemeenschap was nu echt een feit.
Jac Valkenaars werd op deze nieuwe school benoemd tot conrector mavo. In 1973, na het vertrek van Sef van Wegberg, werd hij 1e conrector. In 1986 nam hij afscheid van de ‘Philips’.
Jac heeft al die jaren, naast wiskunde, ook les gegeven in tal van andere vakken waaronder diverse handelsvakken en informatica.
We wensen de familie héél veel sterkte.
In Memoriam
IN MEMORIAM: HUUB TIMMERMANS
De redactie ontving het trieste bericht dat oud-collega Huub Timmermans woensdag 4 november is overleden.
We hebben fijne herinneringen aan Huub; een aimabele man met veel hart voor zijn vak en voor zijn leerlingen.
We wensen de familie heel veel sterkte!
De onderstaande tekst nav de pensioenering van Huub komt uit het personeelsblad
Na het behalen van het MULO A en B diploma aan de R.K. Bijz.School voor (M)ULO Kapel In ’t Zand te Roermond in 1962 heb ik met meerdere vrienden de “bewuste” keuze gemaakt voor de overstap naar de Kweekschool in Roermond. Na een 5-jarige opleiding (eerste 2 jaren een soort HBS-top, daarna de echte beroepsopleiding tot volledig bevoegd onderwijzer) ben ik geslaagd in 1967.
In afwachting van de oproep voor militaire dienst heb ik vervangen op een lagere school in Herten en Roermond, de LTS. In maart 1968 begon mijn militaire loopbaan, die ik na 45 dagen afrondde (afgezwaaid op 24 april; wat een toeval, mijn verjaardag!). Twee dagen later kon ik weer vervangen op de LTS tot einde schooljaar. In de tussentijd solliciteerde ik naar een vaste baan. Al snel lukte dit op de lagere school “O.L.V. Geboorte” in Kessel. (Wat een namen!). Hier heb ik twee jaar met ontzettend veel voldoening lesgegeven aan groep 3, toentertijd eerste klassers: binnen een jaar kunnen deze ukkies lezen, schrijven en rekenen.
Goede leerscholen voor het opbrengen van geduld.
Tijdens deze twee jaar heb ik mijn wiskundeakte behaald en via mijn leraar, de heer Coenemans, hoorde ik dat een school in Weert al langere tijd op zoek was naar een docent wiskunde. Ik heb toen telefonisch contact gezocht met de bewuste school, werd uitgenodigd voor een gesprek bij de heer Van Wegberg en kreeg later op de avond te horen dat ik was aangenomen. Alleen moest ik voor de formaliteit nog een sollicitatiebrief sturen. Mazzel? Benoeming per 1 september 1970.
In de beginperiode (5 jaren) heb ik veel gependeld tussen de Van Berlostraat (bovenbouw meisjes-mulo) en de Coenraad Abelstraat (onderbouw) en af en toe voor een vergadering naar de Wertastraat.
Het eerste jaar zal mij altijd heugen. Wat was het geval? Een vierde klas had in het derde jaar het nieuwe programma wiskunde verwerkt en zou in het vierde jaar examen moeten afleggen in het oude programma. Aan mij de taak om dit even recht te zetten. Nou dit is uitstekend gelukt. De eerste klap is een daalder waard (foto).
Gezien de omzetting van het programma heb ik nog een jaar verschillende applicatie-cursussen gevolgd in Heerlen, daarna ben ik enkele jaren bezig geweest met MO-A opleiding, maar deze niet afgemaakt o.a. vanwege de drukte van een volledige baan, 33 lesuren per week en ook nog zaterdags les. Vrijstellingen van tentamens bestonden toen nog niet.
Naast de positieve ervaring met mijn eerste Philips-examen zijn er nog meerdere leuke gebeurtenissen die mij bijgebleven zijn:
- Tijdens een Duitsland reis met Havo-3 o.l.v. Michel Geuyen werd bij een busstop door enkele leerlingen opgemerkt “Meneer, meneer, meneer, is het normaal dat een bus aan de onderkant ook rookt?”. Ze stond dus in de fik. Remmen te warm gelopen.
- Toen ik in 1996 na het herstel van een operatie op de gang van mijn lokaal D 106 verscheen werd ik begroet met applaus.
- De optredens in verschillende musicals voor of achter de schermen (zie foto).
- Tijdens een van de laatste lessen in Havo 2 dit jaar werd mij gevraagd “Mijnheer, mag ik U knuffelen?”. Uiteindelijk ben ik door meerdere leerlingen geknuffeld. Wat een spontaniteit! Voelden zij mijn vertrek? Zelf had ik de knoop nog niet doorgehakt.
Terugkijkend op mijn bijna 38-jarige loopbaan kan ik zeggen dat dit een geslaagde onderneming is geweest die mij door mijn streven naar perfectionisme en nauwgezetheid af en toe in problemen heeft gebracht. Ik heb me altijd met hart en ziel “meister” gevoeld; het lesgeven was en is toch het belangrijkste. Gaat dit op een prettige, ongedwongen manier met meewerkende, bereidwillige leerlingen dan is alles oké.
Helaas was de bereidwilligheid bij sommige leerlingen, vooral in de bovenbouw, af en toe ver te zoeken; wie heeft die ervaring niet?
Het overgrote gedeelte van mijn carrière (35 van de 38 jaren) heeft de Philips van Horne als enige vorm van voortgezet onderwijs deel uitgemaakt van mijn leven, dus in dit opzicht kan ik niet aangeven wat onze sterke en zwakke punten zijn. Het gemopper en geklaag over nieuwe inzichten of maatregelen of ze nu afkomstig zijn van Den Haag of van het bestuur zal toch wel overal plaatsvinden. Sinds de invoering van de Mammoetwet is er constant verandering geweest. In de tachtiger jaren werd rector Van Hulst tijdens een act gepresenteerd als tor Van Hulst, immers de rek was uit het onderwijs. Onderwijs moet blijkbaar constant in ontwikkeling zijn. “Iedere dag anders”. Vaker heb ik en met mij ook anderen verlangd naar meer rust in de tent. Het Van Horne-gevoel is verdwenen en sinds de invoering van het taakbeleid is alles veel zakelijker en vergadervoller geworden. Een ding weet ik zeker, hier is sfeer en collegialiteit! Houd dit vast!
Tot slot
Directie, collega’s en OOP: De band met jullie is bijzonder geweest en hierop kijk ik met genoegen terug.
Collega rokers bedankt voor de ongedwongen, gezellige, humorvolle sfeer in het fumarium.
Het was een echt pauzemoment.
Een speciale band heb ik natuurlijk met de sectie. Er is waardering en vertrouwen in elkaar.
En er is de onontbeerlijke humor tijdens vergaderingen en aan “onze” tafel in de docentenkamer. Een onvergetelijk iets is natuurlijk het uitstapje naar de Ardennen. (foto) Ook niet te vergeten ons jaarlijkse uitje ter afsluiting van het schooljaar.
Mensen, bedankt dat ik met jullie heb mogen samenwerken. Top!
Het gaat jullie allen goed!
Huub.
In Memoriam
In Memoriam
Oud-leerling Daniëlle Beckers (1971-2020) is overleden.
We wensen Roy, Ferenc, Sierd, Nadine en familie héél veel sterkte.
—————–
Daniëlle exposeerde, samen met 30 andere oud-leerlingen die van beeldende kunst hun beroep hebben gemaakt, van 12 tot 289 oktober 2018 in de monumentale Paterskerk in Weert.
Een expositie onder de naam ‘Philips van Horne, 50 jaar Beeldend’.
(Inzending Danielle: “Geboortegrond”)
Kenmerkend voor het werk van Daniëlle Beckers (1971) is het gebruik van associatieve beelden. Vanuit herinneringen en foto’s schept ze een eigen beeldtaal en verhaal. Haar landschappen zijn hierdoor vol vragen, verlangen en dromen. Iedere keer kun je er nieuwe dingen in ontdekken, het beeld wat ze laat zien is nooit eenduidig. In haar landschappen kun je ronddwalen. In dit werk ‘geboortegrond’ zie je verweven in de plantaardige motieven, drie stadia van groei verbeeld: eierstokken, een baby en een volwassen vrouw. Het getoonde beeld vloeit in elkaar over als het leven zelf, een onontkoombaar proces van groei en vergankelijkheid. Naast schilderijen ontwerpt Daniëlle Beckers ook sieraden en reliëfs.
‘Wilde Ganzen’ draagt 17.000 euro bij aan Malawi project Philips van Horne
Eindresultaat jubileumactie nu 52.355 euro
De landelijke ontwikkelingsorganisatie Wilde Ganzen uit Hilversum heeft vrijdag jl. een bedrag van 17.000 euro bijgedragen aan het jubileumonderwijsproject van de Philips van Horne in Malawi.
Tijdens een projectrondreis door Malawi bezochten medewerkers van Wilde Ganzen de Chipala school in Malawi en waren zeer onder de indruk van de slechte omstandigheden, waaronder de 9000 leerlingen onderwijs moeten volgen.
Ook de Stichting Weerter Missie Thuisfront die al tientallen jaren projecten ondersteunt in ontwikkelingslanden (en met name ook in Malawi) heeft op de valreep € 2200,- gedoneerd. Een familiefeest in Roermond bracht eveneens dit weekend € 655,- op. Hierdoor komt het eindresultaat van de Philips van Horne jubileumactie op € 52.355,- euro. Met dit bedrag kunnen maar liefst drie blokken van twee klaslokalen gebouwd worden, inclusief opslagruimtes. De plaatselijke aannemer in Liliongwe kan al in augustus, tijdens de komende vakantieperiode in Malawi, starten met de bouw.
Reactie van de jubileumcommissie ’50 jaar Philips van Horne’: ‘We waren al erg verheugd met ons resultaat van € 32.500,- maar met de donaties van Wilde Ganzen, het Weerter Missie Thuisfront en een familie, komen we op een bedrag waar we in de verste verte nooit over hebben kunnen dromen. Ongelooflijk.’
Over ‘Wilde Ganzen’
De ontwikkelingsorganisatie ‘Wilde Ganzen’ bestrijdt armoede wereldwijd. Door middel van een financiële bijdrage, kennis en expertise stimuleert Wilde Ganzen projecten en sociale ondernemingen die voortkomen uit gezamenlijk initiatief van bevlogen Nederlanders en mensen die in armoede leven. De projecten en ondernemingen zijn kleinschalig en leveren zichtbare resultaten op. Ook versterkt Wilde Ganzen de kracht van mensen die in arme omstandigheden leven om in eigen land fondsen en middelen te mobiliseren. Op deze wijze zorgt Wilde Ganzen samen met bewoners voor structurele verbetering.
