1994 – Toine Beijers

Tegen het einde van schooljaar 1993-’94 trachtte de sectie LO de leerlingen van VWO5 te enthousiasmeren voor deelname aan de Boerhaave Spelen te Leiden, een krachtmeting tussen gelijke schooljaargangen uit heel Nederland. Velen aarzelden aanvankelijk, maar weldra begonnen de aanmeldingen toch binnen te druppelen. Talent was uiteraard voldoende aanwezig, waardoor de Philips uiteindelijk op ieder onderdeel wel een team of individu met medaillekansen kon opstellen. Ikzelf maakte deel uit van het team dat de show zou gaan stelen bij het voetballen en het volleyballen. Gestoken in schitterende outfits – mouwloze shirts met opdruk van discotheek Carte Blanche – stonden we fris en fruitig aan de aftrap om in no-time de 0-1 om onze oren te krijgen. Naast fris en fruitig waren we nu ook nog eens wakker en al gauw vielen de doelpunten aan de juiste kant. Enkele sleutelfiguren die me zo te binnen schieten waren Leon Smolenaars – één brok Oosterse vechtsport in de achterste linie – en Michiel Strijbos, die met gevaar voor lijf en leden de duels aanging met menig tropische verrassing van de tegenstander. Uiteindelijk reikte het voetbalteam tot de finale, waarin ons attractieve combinatiespel het jammerlijk met 0-1 aflegde tegen een laf counterend ploegje uit de Randstad. Maar niet getreurd, die avond kon het eventuele verdriet verdronken worden tijdens een gezellige disco-avond. Of het daaraan gelegen heeft zal wel nooit worden opgehelderd, maar feit is dat de volgende dag alles wat de sectie LO ons in al die jaren op volleybalgebied meende te hebben bijgebracht in geen velden of wegen te bekennen was. Nederlagen regen zich aaneen, totdat we uiteindelijk tegenover een stelletje losers kwamen te staan waarvan we gewoon niet kónden verliezen. U voelt ‘m al aankomen….
De 2e plaats in de overall-rangschikking na 1 dag werd uiteindelijk een 5e in de eindstand, maar het plezier was er niet minder om. Een geweldige sportieve trip!